Metafor yazmaya karar verdim...

Benim hep anlatacak çok şeyim var ama bunları iki laf arasında bir sigara dumanında söylemek yerine, cümlenin ilk akla gelen, en saf haliyle söylemek istiyorum. O nedenle yazmaya karar verdim.

Bu kararımı da 2 dokunuşla meşrulaştırdım:

1) Sylvia Plath : Sırça fanus inanılmaz çok kullandığım bir metafordur ve bu kitabın kapağında “Sadece içimde susmak istemeyen bir ses olduğu için yazıyorum” ifadesi yer almaktadır. O zaman bu benim de yazmam gerektiğini gösteren bir işarettir.

2) Çocukluk arkadaşı: “Senin gibi kendi anlatmayı, metaforlar seven ve kelimelerin bu kadar güçlü olduğuna inanan birinin neden yazmadığını anlamıyorum…” demiştir.

Aslında, ben anlamlandırıyorum çünkü neden korktuğumu biliyorum. Gramerden, dil bilgisinden küçüklüğümden beri hep çok kötü oldum. De’lerin nasıl yazıldığında bin kere öğrendim, bin kerede hala yanlış yazarım.

Bu noktada soru, bu kadar korkularımla yüzleştiyim bu dönemde konu gramer olunca savaşı bırakıp bırakmayacağım olmuştu.

Bırakmamaya karar verdim ve dedim ki zaten aşırı Retro bir şekilde blog yazıyorum. İstemeyen zaten en basitinden okumaz. Yazdıklarımı instagrama post olarak koymamdan rahatsız olursa, instagramın gizle seçeneği var. Ruhum duymaz. İnsanlar teknolojiyi kullanmıyor diye ben mi vazgeçeceğim

. Beğenmeyen tek bu konu için değil her konuda geçerli olarak gidebilir. (Tercihim sessizce ayrılınması yönünde)